Co charakteryzuje osobniki zamieszkujące północne regiony krainy fiordów? Według naukowców – zasięg ich bytowania, który bije na głowę rozległość siedlisk ich kuzynów żyjących na południu Norwegii.
Populacja Lynx lynx w Norwegii
Rysie euroazjatyckie są szeroko rozpowszechnione w całej Eurazji, jednak ich populacja w krainie fiordów jest zatrważająco mała. O ile w Szwecji notuje się nawet 1 244 osobników, w Norwegii jest ich jedynie 395. Łącznie jest to około 67 zarejestrowanych grup rodzinnych. Dane te pochodzą jeszcze sprzed okresu polowań w 2021 roku.
Ryś jest klasyfikowany w Norwegii jako gatunek bardzo zagrożony. Storting w celu ratowania tych wielkich kotów ustalił szczegółowe cele zarządzania ich liczebnością oraz przyzwolił na przyrost populacji wynoszący 65 młodych miotów rocznie.
Polowanie na rysia jest możliwe jedynie w norweskich regionach łownych w okresie od 1 lutego do 31 marca i podlega surowym prawom. Rocznie myśliwi mogą odstrzelić łącznie 83 rysie, przy czym w grupie tej znajdować się mogą maksymalnie 32 samice.
Odstrzał często motywowany jest zagrożeniem, jakie rysie stwarzają dla hodowli reniferów. Aby zdołać zapobiec stratom pasterzy, Norwegia została podzielona na specjalne strefy – osobne dla drapieżników i zwierząt hodowlanych. Jak się okazało, nie jest to do końca efektywne rozwiązanie.
2 606 i 1 456 kilometrów kwadratowych
Naukowcy z Norweskiego Instytutu Badań Przyrodniczych w latach 2007–2013 dokonali badań, dotyczących obszaru bytowania norweskiego rysia. Swoje ustalenia opublikowali w magazynie Ecology and Evolution.
Nadajniki GPS przymocowane do specjalnych obroży, które nosiły rysie wykazały, że osobniki żyjące na północy kraju potrafiły zasiedlać niebotycznie duże obszary. W najbardziej skrajnych przypadkach osiągały one nawet powierzchnię hrabstwa.
Okazało się, że samce rysia w Troms i Finnmarku potrafią żyć na obszarze wynoszącym około 2 606 kilometrów kwadratowych. Z kolei samice mogą zasiedlać nawet 1 456 kilometrów kwadratowych. Dla porównania osobniki w południowej Norwegii żyją na powierzchni około 200-300 metrów kwadratowych.
Jak twierdzi John Odden z Norweskiego Instytutu Badań Przyrodniczych – „To bardzo zaskakujące, ponieważ są to w rzeczywistości większe obszary niż w przypadku jakiegokolwiek innego kota na świecie. To bardzo wyjątkowe”.
Naukowcy nie są do końca pewni, dlaczego obszar bytowania tych wielkich kotów jest na północy tak duży. Wiedzą natomiast o tym, że wobec tego wyznaczone strefy dla rysi oraz zwierząt pasących się nie do końca zdają egzamin. Badacze planują ponownie przyjrzeć się tej kwestii i znaleźć rozwiązanie zarówno dla dobra rysi, jak i pasterzy.
